“Luister”, zeg ik. En samen luisteren we naar een oorverdovende stilte. We zijn net met onze fiets al wildkamperend de hoogvlakte in centraal IJsland overgestoken. En om de tocht af te sluiten, kamperen we nog een laatste keer. En we horen helemaal niets. Geen rivier, geen insect, geen auto, geen vliegtuig en ook de wind is gaan liggen. “Wat een bijzonder moment”, zeg ik tegen mijn maatje.
|