“Luister”, zeg ik. En samen luisteren we naar een oorverdovende stilte. We hebben net al wildkamperend het hoogplateau in centraal IJsland met onze fiets overgestoken. En om de tocht af te sluiten kamperen we nog een laatste keer in de binnenlanden vlakbij Reykjavik. En we horen helemaal niets. Geen rivier, geen insect, geen auto, geen vliegtuig en ook de altijd aanwezig wind is gaan liggen. “Wat een bijzonder moment”, zeg ik tegen mijn maatje.
bekijk in browser