Hij is tamelijk atypisch te noemen. Hoewel de andere omslagen heel concrete voorstellingen bevatten, lijkt er hier gebruik gemaakt te worden van een symbolische beeldtaal: iets met een bloedend hart en twee handen die dat hart omvatten. Waar komt dit vandaan? Dat is tot nu toe voor mij altijd een beetje gissen geweest.
De handen hebben natuurlijk iets te maken met de titel, die een uitspraak is van de ambtenaar Dorknoper, die enkele malen in dit boek voorkomt. Hij zegt bijvoorbeeld in het verhaal ‘De erfpachter’ tegen Tom Poes:
“Een onvoorzien geval van erfpacht, zegt u? Dat is net een kolfje naar mijn hand. De kadastrale aangelegenheden zijn keurig bijgehouden en alles wordt beschreven, zodat ik u daarover gratis kan informeren. Tot zo’n kleine handreiking zijn wij ambtenaren altijd graag bereid.”
Maar om te achterhalen waar Grit van de Gorrelgrot woont, vergt “meer dan een kleine handreiking. Dat zal tijd en leges vergen. Tweehonderd florijnen en drie dagen, schat ik.”
Het is dus een uitdrukking die Dorknoper gebruikt om aan te tonen dat ambtenaren ook de kwaadsten niet zijn.
Het bloedende hart op de voorkant komt op de achterkant aan de orde. Daar staat namelijk een aanbeveling voor het boek van ‘de heer D.D.B.D., Ambtenaar 1° Klasse, te R.’ Die schrijft:
“Natuurlijk bijt ik mij wel eens vast in een voordeurdeler; maar wanneer blijkt, dat deze te kort verlengd is door een ambtelijk abuis, zorg ik dat er alsnog met de aangeslagene wordt afgerekend, al is het vaak met een bloedend hart. EEN KLEINE HANDREIKING doet soms wonderen, en kennisname zou wettelijk voorgeschreven moeten worden voor alle belastingplichtigen.”
Maar veel verder dan dit kwam ik niet. Tot voor kort.
In het kader van mijn Toonderreis naar Ierland heb ik veel gelezen over de Ierse geschiedenis en cultuur. Daarbij kwam ik ineens, naast andere Ierse symbolen zoals het klaver drie, de harp en het Keltische kruis, de zogenaamde ‘Claddagh-ring’ tegen. Die ziet er als volgt uit:
|