|
De Telegraaf en De Gelderlander berichten er vandaag over. Het gaat om een heus kasteel Bommelstein met daarachter een 10.000 vierkante meter groot attractiepark rondom de wereld van heer Bommel en Tom Poes. Daarnaast zal ook de collectie van Bommelmuseum ‘De Bommelzolder’ in Zoeterwoude er een plaats in krijgen.
Er zullen zeker Bommelliefhebbers zijn bij wie dit nieuws de haren te berge doet rijzen. Een Bómmel-pretpark… kan dat wel…?
Ook hoor je het de markies De Canteclaer al verbijsterd mompelen, door zijn lorgnon starend in het ochtendblad: ‘Parbleu! Deze platte figuur is ook niets te dol! Het is affreus!’
Toch vind ik het verheugend nieuws.
In het vanmorgen verspreide persbericht van uitgeverij Rubinstein (waarbij de Toonder Compagnie is ondergebracht) lees ik:
“Eigenaar Edwin Bomers zocht naar een echt Nederlands icoon waarmee hij zijn onderneming een gezicht kon geven, en koos voor Nederlands beroemdste stripduo heer Bommel en Tom Poes.”
Mooi dat zo iemand ‘een echt Nederlands icoon’ zoekt en daarbij dan denkt aan heer Bommel en Tom Poes!
En:
“Bommelwereld zal niet alleen een trekpleister worden voor bezoekers van de Achterhoek, maar zal ook jonge generaties in aanraking brengen met dit Nederlands cultureel erfgoed.”
En voor mij is dat de belangrijkste reden waarom dit nieuws mij enthousiast maakt. Want de jongste generaties kennen ‘Nederlands beroemdste stripduo’ nauwelijks meer, en ik denk weleens: wie leest er over vijftig jaar nog Tom Poes? Een initiatief als dit lijkt mij een belangrijk middel om het werk van Marten Toonder bij een jeugdig publiek onder de aandacht te brengen en ze nieuwsgierig te maken naar de échte ‘Bommelwereld’. Zodat zij, zodra ze oud genoeg zijn om de Bommelverhalen te kunnen waarderen, deze ook gaan lezen. Het zijn immers tijdloze verhalen.
Nu nog een nieuwe film met Bommel en Tom Poes in de hoofdrol en het duo is weer helemaal terug in the picture, zoals het dat veertig jaar geleden nog was.
Overigens zullen er ook veel Bommelliefhebbers zijn die net als ik bij dit bericht moeten terugdenken aan een eerder Bommelattractiepark: het miniatuurstadje Rommeldam, dat in 1955 geopend werd in het Brabantse Oisterwijk, maar dat na vijf jaar alweer failliet ging.
In de binnenkort te verschijnen Bommel literatuurgids staat een ruime selectie uit de vele artikelen die indertijd aan dit eerdere attractiepark gewijd zijn. Deze zijn via de ‘Index zaken en begrippen’ in het boek te vinden onder ‘Rommeldam’. En natuurlijk wordt ook het boek Rommeldam. De geschiedenis van een miniatuurstadje (1998) van Cornelissen vermeld.
Het is leerzaam om via deze publicaties terug te blikken op deze mislukte poging om van de wereld van Bommel een attractie te maken, en ik raad de betrokkenen bij dit nieuwe project dan ook zeker aan om deze gids te raadplegen.
Cornelissen geeft een analyse van de oorzaken van het faillissement. Volgens hem viel het aantal bezoekers niet tegen, maar was de investering veel te groot en gaf de eigenaar N.V. Rommeldam teveel geld uit.
Maar daarnaast is het natuurlijk de vraag of het niet te eenzijdig gericht op kinderen was. Het nu te bouwen attractiepark zal zich nadrukkelijk moeten richten op verschillende doelgroepen (en daarom ben ik heel blij dat de collectie van de Bommelzolder er een plek zal vinden): niet alléén de jeugd, maar ook volwassenen, en zeker ook de nog altijd aanwezige maar vergrijzende groep Bommelliefhebbers. Die trek je niet met pretpark-achtige attracties, maar die wil zich bijvoorbeeld wel even een echte ‘heer van stand’ wanen op een sfeervolle plek onder het genot van een drankje en een hapje. Op zijn Bommels, je weet wel: ‘eenvoudig doch voedzaam’.
En Bommelwereld zal een plek moeten zijn waar je na één bezoek nog weleens terug wil komen. Hoewel Cornelissen ontkent dat Rommeldam zich niet vernieuwde, haalt hij in zijn boek de toenmalige gemeentesecretaris van Oisterwijk aan, de heer Snijders:
“Rommeldam met zijn beeldjes was een statisch ‘ding’. Als je dat eenmaal had gezien, ging je er niet meer heen. Je moet iets hebben, dat elk jaar verandert.”
Bommelwereld moet aantrekkelijk blijven. Bijvoorbeeld door speciale activiteiten rondom Bommel en Tom Poes te organiseren waarmee je ook de echte liefhebbers en verzamelaars trekt.
Bommelwereld moet ook écht de sfeer van de wereld van heer Bommel en Tom Poes op de bezoeker overbrengen. De ‘magische sfeer van Rommeldam, de Zwarte Bergen en het Donkere Bomen Bos’, die volgens het persbericht van Rubinstein de inspiratiebron zal zijn bij het bedenken van de attracties.
Dit lijkt mij het allermoeilijkste. Dan moeten, om te beginnen, de makers van de attracties eigenlijk zelf ook écht liefhebbers en kenners van Toonders verhaalwereld zijn.
Om maar iets te noemen: als ik het ‘Bommelstein’ van de foto hierboven bekijk, zie ik een té glad en strak gebouw. Het ‘echte’ Bommelstein is veel minder rechtlijnig, doorleefder. Kijk maar naar een willekeurig plaatje van Bommelstein dat ik via Google vind:
|
