“In iedere fles lag een hart, en op die flessen zaten etiketten met namen geplakt, die Peter nieuwsgierig las. Daar was het hart van de wethouder […], het hart van de boswachter, zes harten van graanspeculanten, acht van officieren… Kortom, een verzameling van de aanzienlijkste harten uit de wijde omgeving.”
Net als Peter bezwijkt heer Bommel voor de verleiding om zijn hart in te ruilen, en wordt hij daarna volkomen kil, emotieloos en zakelijk. En zoals Peter hierdoor zakelijk zeer succesvol en schatrijk wordt, gaat heer Bommel op een gewetenloze manier aan het werk om geld en macht te vergaren.
Zoals Peter alleen met hulp van het Glasmannetje via een truc zijn echte hart kan terugkrijgen, zo gebeurt dat bij heer Bommel uiteraard vanwege een list van Tom Poes.
Van den Berg vertelt dat Hauffs verhaal in 1912 werd opgenomen in een standaardwerk van de Duitse vertelkunst, Deutsche Erzähler van Hugo von Hofmannsthal.
Het lijkt er weer eens op dat Toonder zijn klassiekers kende. Of natuurlijk Lo Hartog van Banda, die vanaf 1952 met Toonder samenwerkte en veel ideeën aanleverde voor Tom Poes-verhalen.
Erik van den Berg is een van die vele lezertjes die nu al bijna tachtig jaar hebben genoten van het werk van Toonder en bovendien verslag hebben gedaan van de leuke ontdekkingen die ze daarbij hebben gedaan. En een overzicht van al die interessante verslagen biedt de Bommel literatuurgids, die in augustus verschijnt. Bestellen kan hier, als je dat niet al hebt gedaan.
|