Ik ben de meest onzichtbare van de vennoten. Als echtgenote van Hans, alleen op zaterdag op de kwekerij. Door de week werk ik ’s avonds aan de website, schrijf de nieuwsbrieven, maak de etiketten en fotobordjes en tuinontwerpen. En sparringpartner van Geertje en Hans voor alle ecologische zaken.
Echter, in december 2021 ben ik geveld door het corona virus. Medio maart, april 2022 dacht ik weer te gaan werken. Helaas blijk ik dan nog zoveel klachten te hebben, dat zelfs de dagelijkse bezigheden in huis al teveel zijn.
Nu, oktober 2023, ben ik door longcovid (of liever post-covid), nog steeds ernstig beperkt in al mijn activiteiten, dus doe ook voor de Bierkreek nagenoeg niets.
Ik knap heel langzaam op, maar het is onduidelijk hoeveel nog en waar het eindigt. Super frustrerend voor iemand die altijd bezig is (was...), waar het altijd borrelt van ideeën, plannen en dromen.
Hoe dan ook, ik sta nog steeds vierkant achter onze visie dat je sierplanten (en zelfs rozen!) kunt kweken met behulp van de directe natuurlijke omgeving. Die natuurlijke omgeving herbergt een ingenieus samenhangend systeem van planten en dieren, zowel onder de grond als boven de grond. Voorwaarde is wel dat het systeem voldoende ruimte krijgt om tot volle ontwikkeling te komen. Ruimte geven aan een natuurlijke begroeiing zorgt ervoor dat ze robuust is. Hoe robuuster, hoe meer veerkracht en weerbaarheid (dat geldt misschien ook wel voor mijzelf...).
Ik ben er trots op dat we deze kennis toe kunnen passen op het kweken van tuinrozen en mee kunnen nemen in onze ontwerpen. En ik ben dankbaar dat we onze fascinatie, verwondering voor dit alles met u kunnen delen vanaf de kwekerij.
|