Wie ben ik eigenlijk? Ik ben Margaret Leidelmeijer afkomstig uit een groot Indisch gezin met zeven kinderen. Leidelmeijer? Van Frans of van Merel Leidelmeijer? Ja, heel, heel verre familie. We zijn allen afstammelingen van de oudste zoon van de eerste Leidelmeijer op Java. Zo, nu hoef ik deze FAQ niet meer te beantwoorden ;-). Indonesië en Nederlands-Indië lopen als een rode draad door mijn leven. Mijn ouders zijn met de vier oudste kinderen in 1955 naar Nederland gekomen. Het gezin is in het Brabantse Oosterhout terechtgekomen, waar ik geboren en opgegroeid ben. Na mijn middelbare school heb ik in Wageningen niet-westerse sociologie gestudeerd en waar ik me in het bijzonder heb toegelegd op plattelandsontwikkeling in Indonesië. Essentieel in dit onderwerp was de doorwerking van de koloniale tijd in de grootschalige landbouw en de kleine boerenproblematiek. De ‘lange’ lijnen van ontwikkeling, dát vond ik erg interessant. Waarschijnlijk was daarom de stap naar de Technische Universiteit Eindhoven niet zo vreemd. Hier mocht ik promoveren op processen van techniekoverdracht en –diffusie in de Java suikerindustrie in de negentiende eeuw. Terwijl ik zelf heel andere plannen had, kwam ik in 1999 ‘opeens’ terecht in het Indisch oorlogserfgoed. Het bleek dat ik hier meer mee had, dan dat ik zelf had gedacht. Hierna heb ik dit vakgebied niet meer verlaten. Zo was ik betrokken bij verschillende projecten van het NIOD (SOTO-onderzoek, Van Indië tot Indonesië) en het Nationaal Archief (Afscheid van Indië). Daarnaast kreeg ik steeds meer ervaring met tentoonstellingen. Mijn ‘eerste’ was bij het Verzetsmuseum over Verzet in Nederlands-Indië (nog steeds te bezoeken), waarna verschillende andere tentoonstellingen volgden. Mijn persoonlijk hoogtepunt is de tentoonstelling ‘Naar Holland. Repatriëring, Migratie of Vlucht’ uit 2018 voor de Tong Tong Fair, waarbij de jaren 1952 t/m 1956 in Indonesië en doorwerking van dit stuk geschiedenis naar huidige generaties centraal staat.
Intussen heb ik zo’n 20 jaar ervaring opgebouwd op het gebied van het Indisch oorlogserfgoed. Bij het Indisch Herinneringscentrum komen mijn familiegeschiedenis en mijn professionele ervaring samen. Het is waarschijnlijk de plek waar ik terecht moest komen.
|