Een huisje vol, lekker eten en vuurwerk om middernacht. En de volgende dag weer vroeg op om het nieuwe jaar te verwelkomen met een selamatan. Opnieuw een huisje vol en de tafel rijk gedekt met nasi koening en diverse sambal goreng gerechten, rendang en nog veel meer. Het was lang geleden dat we op deze manier oud op nieuw konden vieren.
Tijdens de selamatan praten we over onze inmiddels alweer 30 jaar geleden overleden vader voor wie oud op nieuw een van de belangrijkste momenten van het jaar was. En zingen we met onze moeder, die alzheimer heeft ‘Oude jaar het is met uw leven gauw gedaan, niet meer lang of het nieuwe jaar breekt aan …’
De rest van de tekst is ze vergeten en wij hebben haar helaas nooit gevraagd wat de volledige tekst is. In ons ouderlijk huis wonen nu andere mensen. Het is vreemd om geen ouderlijk huis meer te hebben. Het maakt ons weemoedig, maar het voelt goed dat we met elkaar op een andere plek volgens oud gebruik nieuwe herinneringen kunnen maken. Het doet ons beseffen dat het moeilijk is om wat vertrouwd is los te laten, echter dat zo lang we betekenis kunnen blijven geven aan de kern van een selamatan of het afsteken van vuurwerk, het mogelijk is om dit op een andere plek in een andere verschijning tot uiting te laten komen. De maaltijd tijdens een selamatan kan diverser worden in haar gerechten en voor het afsteken van knalvuurwerk zoeken we naar een symbolische manier voor het met veel lawaai loslaten van het oude om ruimte te kunnen maken voor het nieuwe. Traditioneel, maar net even wat anders. Een manier, die wij als tweede generatie op onze manier invullen, die past binnen deze tijdsgeest zonder aan betekenisgeving te verliezen van het oude. En terwijl ik zo om me heen kijk, voel ik me trots om met elkaar het nieuwe jaar op deze manier te kunnen beginnen. Het geeft me houvast en richting en laat me met vertrouwen het nieuwe jaar ingaan.
Als lid van de Raad van Toezicht maak ik hiermee een bruggetje naar het Indisch Herinneringscentrum. Het oude, voor velen zo vertrouwde logo heeft ruimte gemaakt voor een nieuw logo. Een verschijningsvorm die past in deze tijd, die aansluit bij tweede en derde generaties zonder de eerste generatie uit het oog te verliezen. En ik omarm dan ook het citaat op de website van het IHC: Het Indisch Herinneringscentrum, dé plek waar je het Indisch verleden leert kennen, je roots kan onderzoeken en waar je ontdekt wat het Indisch-Nederlands verhaal betekent voor ons Nederland van vandaag en morgen.
En ik maak een bruggetje naar het meerjarenbeleid 2023 – 2026. Een beleid dat ruimte biedt voor het uitdragen van het Indisch cultureel erfgoed in verschillende verschijningsvormen, zonder betekenisgeving te verliezen aan de kernwaarde waar het IHC voor staat: overdracht en borgen van het Indisch cultureel erfgoed vanuit een open houding naar de 2e, 3e
en volgende generaties met respectvolle aandacht voor de diverse ervaringen en kennis van de 1e generatie.
Met veel vertrouwen hou ik me vast aan de richting die het IHC de komende jaren voor ogen heeft en hoop samen met u dit pad te mogen bewandelen.
Gelukkig Nieuwjaar!
Magda Wallenburg, Lid raad van toezicht IHC
|